یکی از این جانوران عجیب و خطرناک، دراکولا است. دراکولایی که البته به اندازه نامش قد و قواره ندارد اما کاری که با شما می کند، کمتر از تاثیر یک دراکولا نیست. «دراكولا» حشرهای کوچک شبیه مورچه است و در شرق آسیا به نام «سوسک» شناخته شده، این حشره نه نیش می زند و نه گاز میگیرد، بلکه در هنگام احساس خطر نوعی ترکیب سمی و محرک به نام «پدرین» ترشح می کند که باعث ایجاد زخمهای تاولگونه پوستی و چشمی می شود که شکل ظاهریشان کشیده و بلند است.
حشرات بیماریزا از جنس پدروس، به تعداد فراوان در فصول گرم سال در استانهای شمالی کشور پیدا میشوند، که حضورشان در فصل های مسافر پذیر شمال، یعنی در ماههای اردیبهشت تا آبان و به خصوص خرداد و تیر بیشتر است.
بد نیست بدانید که تاکنون حدود 600 گونه دراکولا شناسایی شده که 30 گونه از آن در صورت قرار گرفتن روی پوست انسان موجب بیماری میشود. در شمال ایران هم حداقل سه نمونه از این حشرات ریز و خطرناک شناسایی شده که شما را به شکلی خفیف یا شدید زخمی می کنند.
در نوع خفیف سوزش و خارش همراه با قرمزی پوست دیده میشود، در حالی که در موارد شدید علاوه بر این علائم، وزیکولها و پوستولهای کوچک و گاها زخمهای سطحی تظاهر مینماید.
دراکولا ممکن است در یک محل و یا در چند ناحیه پدیدار شود که در این صورت، با تماس دستهای آلوده به سم حشره شما این زخم ها به چند منطقه بدن منتقل می شوند. بهبود زخم های دراکولایی 7 تا 14 روز طول میکشد.
علایم دراکولا زدگی!
عارضهی پوستی در سه مرحله ایجاد میشود:
1- حدود 24 تا 48 ساعت پس از تماس پوست با سم، نقاطی در محل تماس به وجود میآید که ابتدا قرمز رنگ و پراکنده هستند، سپس این لکهها به تدریج به هم میپیوندند و نسبتا تیره میشوند. در این زمان، زخم شبیه حالتی مشابه زخم حاصل از چکیدن مایعی داغ بر روی پوست بدن است.
2- در این مرحله که حدود روز سوم تا چهارم پس از التهاب اولیه آغاز میشود، دانههای آبدار کوچکی ظاهر میشوند که به تدریج بزرگ شده و فرمی خطی پیدا میکنند.
3- این مرحله همراه با خارش شدیدی است. در این مرحله، زخم خشک میشود و سطح آن ترکهایی برمیدارد. سپس، به تدریج پوستههای زخم میریزند و لکههایی پررنگ جای آن را میگیرند. پررنگ شدن این محل، زودگذر و موقتی است، ولی گاه ممکن است تا چند ماه هم باقی بماند.
پوستهریزی نیز ممکن است چند مرتبه صورت بگیرد، یعنی ممکن است پس از پوستهریزی اولیه، بر اثر خاراندن محل یا به طور خود به خودی، پوست جدید نیز مجددا" به همان ترتیب ریزش کند و عوض شود. خاراندن زخم در مرحلهی دوم به دلیل مرطوب و نرم بودن سطح زخم موجب پارگی آن میشود و احتمال عفونتهای ثانوی به انواع میکروبها را افزایش میدهد.
بروز عفونت ثانویه یا لهشدن بیش از یک حشره بر روی پوست، و نیز حساسیت بیشتر برخی از افراد، موجب تغییر علایم بالینی عارضه میشود به نوعی که گاه مجموعهای از عوارض غیرمستقیم، مانند دردهای مفصلی، استفراغ، تب و ناراحتی پردهی صماخ گوش را به وجود میآورد.
مراقب چشم هایتان باشید
گاهی علاوه بر پوست، چشمها هم گرفتار دراکولا میشوند که ممکن است ناشی از تماس مستقیم حشره و سم آن و یا تماس دستهای آلوده به سم حشره باشد. گرفتاری چشم به صورت سوزش، خارش و قرمزی چشم مشخص میشود اما گاهی به بیماری هایی مثل بلغاریت، کونژیکتیویت، ایرتیس، کموزیس می انجامد.
سر و کله دراکولاها معمولا از پنجره های باز یا در فضاهای باز مثل جنگل و دشت پیدا می شود و به همین دلیل بهتر است:
1. از تورهای مناسب برای درب و پنجرههای منازل استفاده کنید.
2. در جنگل و تفرجگاه ها هم پشهبند بزنید.
3. لامپهایی با نور کم روشن کرده و از روشن کردن تمام لامپهای منزل خودداری کنید.
4. علفهای هرز و دیگر گیاهان را در دور و بر منزل تان از بین ببرید.
5. مواد پوسیده را از اطراف منازل مسکونی جمعآوری کنید.
6. لباسهای خشک شده در بالکنها و حیاط منازل را در هنگام انتقال به داخل بررسی کنید.
7. از تماس مستقیم با حشرات خصوصا در مزارع، باغها و تفریحگاهها خودداری کنید.
8. در صورت دیدن حشره، آن را در سطح بدن نکشید چون باعث خروج سم پدرین و ایجاد درماتیت پدروس میشود.
9. به محض دیدن حشره روی پوستتان آن را با فوت کردن به گوشه دیگری پرتاب کنید و فوری دستهای آلوده و محل تماس پوست با سم «پدرین» را با آب، آب و صابون، الکل، گلاب، بشویید و از کرمهای ضد خارش مثل کالامین یا کورتیکواسترویید موضعی و یا ترکیب این دو، استفاده کنید.
10. در صورتی که منطقه زخمی شده پوستتان دارای ترشح بود با محلولهای ضد عفونیکننده مثل سرم فیزیولوژی و بتادین رقیق شستشو دهید. استفاده از آنتیهیستامین و مسکن در صورت وجود خارش و درد، استفاده از آنتی بیوتیک موضعی و یا سیستمیک در صورت عفونت ثانویه، استفاده از نرمکننده در خشکی پوست که ممکن است بعد از بهبودی درماتیت به مدت طولانی ادامه یابد هم در درمان این زخم ها موثرند.