انواع اتاق
انتخاب اتاق هتل، اگر با اصطلاحات مربوط به آن‌ها آشنا نباشيد، کمي گيج‌کننده است. نوع يک اتاق به منظره‌ي پشت پنجره، تعداد و اندازه‌ي اتاق‌ها، کيفيت مبلمان، محتويات يخچال و اين‌جور چيزها بستگي دارد. در اين بخش به توضيح کوتاهي در مورد اتاق‌هاي مختلف و امکانات آن‌ها مي‌پردازيم.

اتاق استاندارد (Standard)
معمول‌ترين اتاقي است که در يک هتل پيدا مي‌شود و امکانات و اسباب و اثاثيه‌اش هم از حد معمول فراتر نمي‌رود. البته بايد يادآوري کنيم که اتاق استاندارد يک هتل چهار فصل، معمولاً از يک اتاق استاندارد در يک مهمان‌خانه امکانات بيشتري دارد و تر و تميز‌تر است. پنجره‌هاي اتاق‌ استاندارد، معمولاً نماي خوبي ندارند.

اتاق مادريت (Moderate)
اين نوع اتاق‌ها، معمولاً از اتاق استاندارد کيفيت بهتري دارند. اين بهتر بودن کيفيت هم مربوط مي‌شود به منظره‌ي پشت پنجره، مساحت اتاق و نوع مبلمان.

اتاق سوپريور (Superior)
اين اتاق بايد هم اندازه و هم کيفيت مبلمان بهتري داشته باشد؛ اما بيشتر وقت‌ها به اتاقي که نماي بهتري داشته باشد مي‌گويند اتاق سوپريور و اين‌جور چيزها را در نظر نمي‌گيرند.

اتاق دلوکس (Deluxe)
اتاق دلوکس، بايد از هر نظر دلوکس يا به زبان خودمان مجلل باشد؛ چه از نظر منظره‌ي پشت پنجره، چه از نظر موقعيت مکاني‌اش در هتل، چه از نظر مبلمان و چه اندازه. جالب است بدانيد که در بعضي هتل‌هاي منطقه‌ي کارائيب، کيفيت اتاق سوپريور از دلوکس بهتر است؛ بنابراين بد نيست که قبل از رزرو نهايي، حتماً در اين مورد سوال کنيد.

جونيور سوئيت (Junior suite)
جونيور سوئيت، معمولاً يک اتاق بزرگ است که يک بخش‌اش را با وسايل اتاق نشيمن پر کرده‌اند. گاهي البته بين اين دو بخش يک ديوار نصفه نيمه مي‌گذارند تا از هم جدا باشند، اما به هر حال جونيور سوئيت هميشه يک اتاق دارد، نه دو اتاق.

سوئيت (Suite )
سوئيت معمولاً دو اتاق يا بيشتر دارد: اتاق خواب و اتاق نشيمن که با در کاملاً از هم جدا مي‌شوند. بعضي هتل‌ها اسم هر اتاقي که يک کاناپه داشته باشد را مي‌گذارند سوئيت، که نوعي کلاه گذاشتن سر مشتري است.

نماي اتاق
منظره‌ي پشت پنجره‌ي اتاق هتل، يکي از عوامل تعيين کننده‌ي قيمت آن است و ربط مستقيمي هم دارد به اين که تعطيلات‌تان را چه‌طور بگذرانيد. گاهي مسئولان هتل در انتخاب نام منظره‌ي پشت پنجره، قدري شيطنت به خرج مي‌دهند و مسافران را گمراه مي‌کنند. براي جلوگيري از اين اتفاق، خوب است که هم با عبارات مورد استفاده آشنا باشيد و هم، اگر اين مسئله برايتان خيلي اهميت داريد، تلفني با هتل چک کنيد تا اشتباهي در گرفتن اتاق دلخواه‌تان پيش نيايد.

نماي نصفه- نيمه‌ي اقيانوس

(Partial Ocean View)
گرفتن اتاقي با اين نما، متاسفانه به معناي اين نيست که چندتا درخت، يک گوشه از راه منظره‌ي اقيانوس را سد کرده‌اند؛ بلکه يعني اگر روي بالکن برويد و خودتان را تا جايي که جا دارد، به يک طرف خم کنيد، يک لکه‌ي آبي بين باقي ساختمان‌ها به چشم‌تان مي‌خورد. اگر خوش شانس باشيد، بعضي از اين اتاق‌ها، در آن سمت ساختمان هستند که رو به دريا يا اقيانوس نيست، اما نماي خوبي از گوشه‌اش ديده مي‌شود.

نماي اقيانوس (Ocean View)
گرفتن اين اتاق به دو معناست: يا در طرف عمود به اقيانوس ساختمان قرار گرفته‌ايد و نماي آن را داريد، اما رو به اقيانوس نيستيد؛ يا در هتلي دورتر از اقيانوس و در طبقه‌ي بالا هستيد که اقيانوس را مي‌بينيد، اما با فاصله. اگر مطمئن هستيد که هتل کنار ساحل است، اين اتاق‌ها حتماً در ضلع کناري ساختمان واقع شده‌اند. به هر حال داشتن اتاقي با نماي اقيانوس، به معناي اتاقي رو به اقيانوس نيست.

رو به اقيانوس (Ocean Front)
بهترين نمايي است که در يک هتل کنار دريا پيدا مي‌شود و معنايش هم از اسم‌اش پيداست: اتاقي که پنجره‌اش رو به اقيانوس است.

رو به ساحل (Beach Front)
اين جور مناظر، فقط در هتل‌هايي که به ساحل نزديک‌اند پيدا مي‌شود. داشتن اتاقي رو به ساحل به معناي اين است که مي‌توانيد از در اتاق بيرون برويد و به ساحل قدم بگذاريد.

نماي شهر (City View)
معناي نماي شهر براي يک اتاق هم مي‌تواند اشاره به اين باشد که اتاق در طبقات بالاي ساختمان است و نماي خوبي دارد، هم مي‌تواند اين منظور را برساند که نه انتظار منظره‌ي دريا و کوهستان داشته باشيد و نه چيز ديگر.

نماي کوهستان

(Mountain View)
منظره‌ي کوهستان پشت پنجره‌ها. مخصوصاً اگر طرفدار اسکي باشيد، گرفتن اتاقي با منظره‌ي کوهستان، لذت‌بخش است.

نماي آب (Water View)
داشتن نماي آب، به اين معناست که پنجره‌ي اتاق رو به يک منبع آب است يا نماي آن را دارد. اين نوع منظره را گاهي دقيق‌تر هم مشخص مي‌کنند: نماي رودخانه، نماي درياچه و...

نماي باغ (Garden View)
معناي ساده‌ي اين نما اين است که اتاق در طبقات پايين واقع شده و چندتا بوته هم جلوي پنجره‌اش کاشته‌اند.