صبحانه، اولین وعده‌ی غذایی است که اول صبح صرف می‌شود و بسیاری از متخصصین، آن را مهم‌ترین وعده‌ی غذایی در روز می‌دانند. مواد تشکیل‌دهنده‌ی صبحانه، بسته به منطقه و خاستگاه و سلیقه‌ی شخصی و امکانات در دسترس متفاوتند. در صنعت هتل‌داری، صبحانه وعده‌ی مهمی به شمار می‌رود. خیلی از توریست‌ها بدشان نمی‌آید یک صبحانه‌ی معمول را در هتل صرف کنند و بعد از آن تا آخر شب در شهر بگردند. برای صبحانه، چند نوع خاص و شناخته شده تعریف کرده‌اند که ممکن است برای مسافران ایرانی کم‌تر شناخته شده باشند؛ از این رو در این مقاله به توضیح آن‌ها می‌پردازیم.
صبحانه‌ی کانتیننتال (Continental breakfast)
صبحانه‌ی کانتیننتال، اوائل بیشتر در اروپا رواج داشت. کلمه‌ی کانتیننتال یا قاره هم برمی‌گشت به کشورهای داخل اروپا که در هر کدام، بسته به سلیقه موادی را به آن اضافه می‌کردند؛ چنان که ممکن است سر میز این‌جور صبحانه، چشم‌تان به جمال سالامی و ماست و کورن‌فلکس هم روشن شود. در هلند و کشورهای اسکاندیناوی، اضافه کردن پنیر و میوه‌ی تازه به این ترکیب معمول است و گاهی تخم‌مرغ هم تنگش می‌گذارند؛ اما به طور معمول، این‌جور صبحانه شامل یک یا چند جور نان شیرینی است با مربا و قهوه یا آب‌میوه.
بوفه‌ی صبحانه‌ی کانتیننتال با انواع نان‌شیرینی مثل کرواسان، دونات، مافین و...، مربا و مارمالاد با کره یا خامه، آب‌میوه‌های تازه و متنوع به همراه چای یا قهوه، ممکن است خیلی وسوسه‌انگیز به نظر بیاید، اما همیشه به یاد داشته باشید که این جور صبحانه با مواد قندی فراوان، معنایش گرسنگی در ساعت ده و نیم صبح است. اگر برنامه‌ی صبح‌تان بازدید از موزه‌ها و جاهای دیدنی مختلف است و امکان خوردن ناهار تا ساعت یک- یک و نیم برایتان پیش نمی‌آید، بهتر است یا صبحانه‌ی مقوی‌تری سفارش دهید که مواد پروتئینی هم داشته باشد، و یا کمی تنقلات به همراه داشته باشید.
صبحانه‌ی امریکایی (American Breakfast)
یک صبحانه‌ی درست و حسابی امریکایی، خیلی به صبحانه‌های اروپایی شبیه است و می‌شود گفت از روی آن‌ها تقلید کرده، اما در کل غذای سنگین‌تری است. در سفره‌ی (یا بهتر بگوییم میز) صبحانه‌ی امریکایی، یک چیزهایی پای ثابت هستند؛ مثلاً پوره، حلیم، تخم‌مرغ، سوسیس، سیب‌زمینی سرخ کرده، بیسکوییت، نان تست، پنکیک، وافل، فرنچ تست، شیرینی‌هایی مثل کرواسان و دونات و مافین، میوه‌ی تازه یا پخته. گاهی سفره را با یک تکه استیک رنگین‌تر هم می‌کنند، اما بیشتر احتمال دارد کنار تخم مرغ، یک تکه سوسیس یا بیکن سرو شود.

امریکایی‌ها خودشان هم قبول دارند که نسبت به اروپایی‌ها، صبحانه‌ی مفصل‌تری صرف می‌کنند. می‌گویند شام امریکایی سر شب سرو می‌شود و تا صبح، مردم گرسنه‌تر از اروپایی‌هایی هستند که نیمه شب سفره‌ی شام را می‌اندازند. ما نمی‌دانیم این حرف چقدر صحت دارد، اما به هر حال، صبحانه امریکایی برای روزهای شلوغ و پرتحرکی که تا بعدازظهر، فرصت ناهار خوردن ندارید، بسیار مناسب است.
صبحانه‌ی انگلیسی (English Breakfast)
اصلی‌ترین بخش صبحانه‌ی انگلیسی، بیکن است. بیکن هم که می‌دانید از گوشت خوک درست می‌شود. پس اگر یک وقت خواستید صبحانه‌ی انگلیسی سفارش دهید، حتماً حواستان به این مسئله باشد. البته نبودن بیکن هم زیاد لطمه‌ای به صبحانه نمی‌زند. تخم مرغ و سوسیس خودشان به تنهایی یک وعده‌ی غذایی مقوی هستند، دیگر چه برسد به این که با گوجه‌ی کبابی، قارچ، نان تست و لوبیای پخته هم سرو شود. آن اوائل، این نوع صبحانه، یک راه مقرون به صرفه برای استفاده از سبزیجات هم بود؛ برای همین اگر یک وقتی پیاز سرخ شده یا سوخاری، و پوره‌ی سیب‌زمینی هم دیدید، تعجبی ندارد.
برانچ (Brunch)
اسم برانچ را انگلیسی‌زبان‌ها از دو کلمه‌ی صبحانه (Breakfast) و ناهار (Lunch) گرفته‌اند؛ راحت و بی‌دردسر. این وعده‌ی غذایی که بیشتر مناسب آخر هفته‌ها و تعطیلات است، یک وقتی بین ساعت ده صبح تا یک ظهر صرف می‌شود و همان است که از نامش پیداست: صبحانه و ناهار یک‌جا. بوفه‌ی این نوع صبحانه مفصل و متنوع است و هر چیزی تویش پیدا می‌شود.