چابهار با تمام زیبایی هایش دنیای عجیبی دارد. آرامگاهی در غار، قدمگاه خضر نبی، قلعه پرتغالی‌ها... این ها همه دیدنی هایی هستند که این بندر را زیبا و هیجان انگیز می کند. اگر می خواهید پا به دنیای شگفت انگیز این منطقه بگذارید، ما فهرستی از دیدنی ترین های چابهار را به شما پیشنهاد می کنیم.
کوه های مریخی یا مینیاتوری به موازات دریا از منطقه کچو تا نزدیکی های خلج گواتر کشیده شده اند و منظره زیبایی را در این منطقه به تصویر کشیده اند. این کوه ها از پدیده های ژئومورفولوژی منطقه به شمار می روند و همه ساله تعداد زیادی از مسافران و گردشگران را تماشای خود به این منطقه فرا می خوانند.
در چابهار چندین اسکله صیادی وجود دارد که دو اسکله صیادی �تیس� و �رمین� از بقیه دیدنی ترند. اسکله تیس در داخل محوطه و اراضی منطقه آزاد و اسکله رمین در 10 کیلومتری شرق چابهار قرار دارد، تماشای کشتی ها و قایق های صیادی و صیادان و صید انواع ماهی ها و شاه میگو که از محصولات دریایی هستند دیدنی است.
در حاشیه شرقی چابهار، بعد از میدان شیلات ، بنای گنبددار سفید رنگی با قامتی بلند به سبک معماری هندی جلب نظر می کند، که قدمت آن به دوران تیموری می رسد. این بنا، مدفن یکی از سادات به نام سید غلامرسول است.
ساختمان قدیمی تلگرافخانه، قدیمی ترین بنای مدرن منطقه در شهر بندری چابهار است. این بنا توسط انگلیسی ها اواخر دوران قاجار در سال 1864 میلادی برای رونق دریانوردی، تجارت و ایجاد ارتباط بین هند، گواتر، جاسک و بندرعباس بنا شد. این بنا ساختمانی با نام �بنلگو� با ویژگی های معماری نواحی گرمسیری است که رواق هلالی دور تا دور ساختمان بر آن گواهی می دهند. بنای تلگرافخانه از معدود بناهایی است که در زمان حکومت قاجار در این بندر ساخته شد.
بنایی دو طبقه که الوارهای چوبی کف اتاق ها، راه پله ها و پاگردها را نقش داده و سقف ها با پوششی از تیرهای چوبی استحکام یافته است. وجود سایه بان های شیروانی، سفالی و قوس های هلالی، این بنا را منحصر به فرد کرده است.
قدمگاه خضر
قدمگاه خضر در جنوب غربی چابهار در محلی به نام �سپوزه� از توابع بخش مرکزی واقع است. خواجه خضر از بزرگان و مردان نیک نام چابهار و مورد احترام بومیان است. از وی مقبره ای بر جای نمانده است زیرا مردم معتقدند وی زنده و حامی دریا، لنج ها و قایق هاست اما دارای قدمگاهی است که در قدیم مراسم خاصی از جمله خیرات کردن خرما و حلوا یا قربانی کردن گوسفند توسط حاجت مندان در این قدمگاه مرسوم بود و بسیاری از دریانوردان پس از پایان سفر و رسیدن به ساحل در این قدمگاه شمع روشن می کردند.
در دامنه کوه �شهبازبند� حدود 25 متر بالاتر از سطح زمین دو غار مصنوعی و یک غار طبیعی در کنار هم قرار دارند که این سه غار را مردم بومی �بان مسیتی� می گویند. در زبان بلوچی، �بان� مرد صالح و خداپرست و تارک دنیا را می گویند و �مسیتی� معبد و پرستشگاه خوانده می شود.
در درون یکی از غارها که طبیعی و کوچک است یک آرامگاه مکعب و صندوقچه ای که ارتفاع گنبد آن 40 سانتیمتر است دیده می شود. روی دیوارهای سه طرف گنبد، با جوهر قرمز و بنفش، خطوط و علاماتی نقش بسته که بیشتر به خط �گجراتی� و خطوط هندی شباهت دارد.
غار دوم به فاصله هفت قدم در سمت راست این غار، با سکویی از گچ و سنگ ساخته شده است و غار سوم نیز به فاصله 50 متر در سمت چپ غار اصلی قرار دارد که طول قوس دهانه آن 20 متر است. به نظر می آید که این غارها در زمره یک واحد تاسیساتی و ساختمانی و به منزله توقفگاه ها یا پرسشتگاه بوده است که سکویی برای انجام اعمال مذهبی یا تشریفات دیگر در سرتاسر پهنه جلوی هر سه غار ساخته بودند.
روستای رمین و روستای تیس در منطقه آزاد چابهار از جمله جاهای دیدنی چابهار است که اغلب تورهای گردشگری مسافرانشان را به آنجا می برند. روستای رمین در کنار دریای نیلگون عمان قرار گرفته است و از سمت شرق از طریق جاده ساحلی بنادر صیادی بریس، پسابندر و خلیج گواتر را به شهر بندری چابهار منتهی می سازد. خور قدیم، نوار ساحلی �کلات رود� که از یک طرف به دریا و از طرف دیگر با صخره های بسیار و ماسه های طلایی به تالاب لیپار منتهی می شود از جاذبه های طبیعی این روستا به شمار می آیند.
کوه های مینیاتوری یا �مریخی� اطراف این روستا با مناظر بسیار زیبا در یک طرف جاده و طرف دیگر آن دریا و تراش ها و برش های ناشی از فرسایش و واریزه های آن و رنگ سفید این کوه ها چشم هر بیننده ای را خیره می کند.
دهکده صیادی تیس در ضلع شرقی و در محدوده منطقه آزاد، در فاصله 9 کیلومتری شمال شهر چابهار قرار گرفته است. قدمت آن به 2500 سال قبل می رسد و در کتاب های فتوحات اسکندر مقدونی به عنوان �تیز� مشهور بوده و به مرور زمان به تیس تبدیل شده است. تیس قبلاً بندر تجاری فعالی بوده که به وسیله مغول ها ویران شده است. این روستا پس از چابهار و کنارک، پرجمعیت ترین و آبادترین منطقه نوار ساحلی بلوچستان محسوب می شود.
بندر تاریخی تیس با قدمت بیش از دو هزار سال در دهانه خلیج چابهار جا گرفته است و در مجاورت آن و بر فراز تپه ای مشرف به این روستا قلعه ای با نام پرتغالی ها خودنمایی می کند. قلعه پرتغالی ها برفراز تپه ای مشرف به جاده چابهار – تیس و در پنج کیلومتری شهر چابهار قرار دارد و یکی از قلعه های مستکم بلوچستان محسوب می شود. قلعه تیس به ابعاد 24 در 95 متر ساخته شده و مصالح به کار رفته در آن، آجر، سنگ و گچ است.
در سمت ساحل دریای عمان قلعه دارای دو برج دیده بانی است که برج سمت راست به صورت یک اتاق ایوان دار و یک شاه نشین روی مجمعی مکعب مستطیل پی سازی شده و استفاده از برج علاوه بر دیده بانی، به صورت چراغ دریایی نیز کاربرد داشته است. گوشه های حیاط قلعه آثاری از آب انبارها دیده می شود که از سنگ و ساروج و گچ ساخته شده اند. قدمت قلعه تیس به دوره اسلامی بازمی گردد و با شماره 555 در فهرست آثار ملی ایران به عنوان یک اثر ملی تاریخی به ثبت رسیده است.