در میان تمام شلوغی‌های تهران، اگر فرصت سفر ندارید و اهل تغییر هستید، می‌توانید چند ساعتی وقت بگذارید و به مركز شهر بروید. اینجا هم فال است و هم تماشا.
اگر در این سفر درون‌شهری، می‌خواهید چندتا از اولین‌های تهران را ببینید و همچنین تركیبی از رزم، سیاست، كتاب، تاریخ و... فقط كافی است كه با یك وسیله حمل و نقل عمومی خودتان را به میدان توپخانه برسانید. بعد به سمت پارك شهر و ایستگاه اتوبوس فیاض‌بخش بروید.
اگر پارك‌شهر در سمت جنوب شما باشد و بعد پایانه اتوبوس فیاض‌بخش، مقابلتان خیابان سی تیر است. همانجا كه آب نمای زیبایی دارد و فضایی برای نشستن.
از همان دور می‌توانید در سمت چپتان بنای اولین بیمارستان را ببینید. بیمارستان ابن‌سینا. سمت راست خیابان سی تیر، موزه ملی ایران قرار دارد.
طبق اسناد تاریخی، آندره گدار، مهندس معمار فرانسوی، ماموریت طراحی نقشه نخستین موزه علمی ایران را به عهده گرفته بود.
او ساختمان موزه ایران باستان را به سبك معماری ایرانی با سردر ورودی مشابه ایوان بلند طاق كسری به دوره ساسانی و با آجرهای قرمز رنگ و در كل با شاخصه‌های معماری دوره اشكانی و ساسانی طراحی و حاج‌عباس‌قلی معمار باشی سال 1314 هجـری شمسی معماری آن را آغاز كرد و پس از دوسال بنای موزه مورد بهره‌برداری قرار گرفت. موزه ایران باستان سال 1316، رسما بازگشایی شد.
اگر اطلاعات بیشتری درباره تاریخچه این موزه و همچنین نحوه بازدید از آن و... بخواهید به سادگی می‌توانید اطلاعات مورد نیازتان را از سایت این موزه به دست آورید.
روبه‌روی موزه اگر مسیرتان را مستقیم ادامه دهید به یك در آهنی می‌رسید كه پس از گذشتن از آن به فضای متفاوت‌تری وارد می‌شوید.
انگار نه انگار این منطقه قسمتی از همان خیابان‌های پرهیاهوی توپخانه است. الان شما در خیابان پروفسور رولن در حال قدم زدن هستید كه سمت چپتان بنای كتابخانه و موزه ملك است البته اسم این خیابان الان با تابلوی آبی رنگ تمام خیابان‌های شهر، ملل متحد نام دارد ولی سنگ مرمر روی دیوار و بالای تابلوی خیابان ملل متحد، از نام دیگری برای این خیابان خبر می‌دهد.
به چهارراه كه می‌رسید، در اصل شما در میدان مشق ایستاده‌اید. جایی كه تابلوی راهنمایی آن نوشته است: بانی اولیه میدان مشق، ناصرالدین شاه قاجار بوده كه بعدها توسط رضاشاه پهلوی بازسازی شده است. سبك معماری آن مربوط به دوران پهلوی اول بوده و مساحتش 510 هزار مترمربع است.
در تمام بناهای ارزشمند این مجموعه از قبیل بانك ملی، موزه آبگینه ، موزه ایران باستان، كلیسای انجیلی، كافه نادری و... از تزئیناتی چون آجركاری، گچبری، سنگبری، نقاشی دیواری، آینه‌كاری، خطاطی و كاشیكاری به طور موردی استفاده شده است.
به گواه این تابلوی راهنما، اینجا یكی از بافت‌های پرتراكم تهران بوده كه محل تمرین نظامی‌ها و به اصطلاح میدان مشق آنها بوده است.
در میدان مشق كه می‌ایستید، سمت راستتان سردر باغ ملی است با چند عكس از نظامیان مختلف. در قسمت بالا و وسط آیه نخست سوره فتح را نوشته و در بالاترین مرتبه نام خداوند، پیامبر(ص) و امام‌علی(ع) را و سپس عبارت: الجنه تحت الظلال السیوف.
روبه‌رویتان درختان منظم و بلندی قرار دارد كه دیدن زیبایی ساختمان سمت چپ آن خالی از لطف نیست و آن قدر زیبا هست كه شما را ترغیب كند تا وارد خیابان شوید و چند دقیقه‌ای بایستید و به آن پنجره‌ها، ستون‌ها و حكاكی‌ها خیره شوید.
البته ساخت و سازهای جدید كه شكل اصلی را به هم زده است شاید اندكی شما را آزرده خاطر كند. هرچند در همان خیابان شمالی میدان مشق این وضع متفاوت و به عبارت دیگر واضح‌تر می‌شود. زیرا لوله‌های آهنی بلند، نمای سرستون‌های زیبای اینجا را تا حدی آشفته كرده است.
راه رفتن در خیابان ملل متحد جذابیت خاص خودش را دارد و در هر فصلی از سال كه به اینجا بیایید، زیباست. در تابستان و بهارش از دیدن این همه درخت و این همه سبزی‌های دلنواز، شاداب می‌شوید و در پاییز میان این همه زرد و سبز و قرمز گم می‌شوید. از آن گم شدن‌هایی كه شهر را از یاد می‌برد.
وقتی از این خیابان كوتاه كه انتهایش در حال ساخت و ساز است، به سمت خیابان رو به سمت شمال كه به نظر می‌رسد خیابان اصلی است برگردید، باز هم مشغول تماشای همان سنگبری‌ها می‌شوید و نیلوفرها و سرستون‌ها و البته این بار سمت چپتان، در اصلی موزه و كتابخانه ملك قرار دارد؛ جایی كه نسخ خطی زیاد آن و تالار موزه‌های مختلفش مانند تالار كمال‌الملك دیدن دارد. قرار گرفتن كتابخانه ملك در كنار ساختمان وزارت خارجه هم جالب است.
این خیابان اصلی را كه ادامه دهید به خیابان كوشك مصری در شمال این محدوده می‌رسید. می‌توان اینجا چند دقیقه‌ای ایستاد و به گذشته‌هایی كه در این محل سپری شده است، فكر كرد. در عبور از گذشته‌ها، شاید شما هم به یاد میرزارضا كرمانی بیفتید كه او را در همین میدان مشق به دار آویخته بودند.
اینها را گفتم ولی صحبت از خیابان سی تیر ماند؛ جایی كه در آن كنیسه هست، كلیسا هست و زردشتی‌ها هم ساكنند. معرفی خیابان سی تیر بماند برای بعد.