به زنجان که بروید، در کنار همه آثار و ابنیه تاریخی این شهر می توانید پل میر بهاءالدین را هم ببینید که اگرچه قدمت آن به دوره قاجاریه می رسد اما هنوز هم یکی از پل های استوار این شهر است که روی رودخانه زنجانرود قرار دارد.
پل میربهاءالدین را با نام های پل کهنه و پل اژدهاتو هم می شناسند که در محور جنوبی حومه شهر زنجان در مسیر استان‌های زنجان به کردستان ساخته شده است و می گویند از ساخته های زمان حکومت ناصر الدین شاه است.
این پل توسط یکی از متمکنین به نام حاج میرزا بهاء الدین زنجانی که از تجار بنام ناحیه خمسه بوده، در سال 1312 هجری قمری ساخته شده و در سال 1336 با شماره 1484 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
سرتاسر این پل آجری است اما طاقی های زیر آن که وسطی از بقیه بزرگتر است، نمای زیبایی به پل داده است. طاق های این پل عریض است و به سبک جناقی یا ضربی ساخته شده و هماهنگی زیبایی در آن لحاظ شده است. دهانه میانی از دو دهانه دیگر بزرگتر است و روی بزرگترین طاق آن به خط معقلی بسیار زیبا تاریخ ساخت آن همراه با ذکر مقدس یا علی بصورت قرینه حک شده است.
طول پل میربهاءالدین به 100 متر می رسد و عرض آن با احتساب جان پناه‌ها 70/6 متر است. ارتفاع پل هم در بلندترین نقطه حدود 11 متر است. روی هر کدام از پایه های این پل دو غرفه بر روی یکدیگر ساخته شده است. غرفه زیرین که کوتاهتر و دارای طاق گهواره ای است 4 متر عرض و 3/2 متر ارتفاع دارد.
غرفه فوقانی با طاق جناغی پنج و هفت 60/4 متر ارتفاع و 4 متر عرض دارد. اما کار این غرفه ها چیست؟ آنها علاوه بر عبور دادن آب های طغیانی، وزن و فشار وارد بر پایه ها را هم کم می کنند. غرفه های پایه جنوبی با راه پله مارپیچ شکلی به هم ارتباط دارند.
پل تاریخی میر بهاءالدین را باید قدیمی ترین و بزرگترین پل به جا مانده روی زنجان رود دانست كه بیش از صد سال قدمت دارد. این پل اخیرا با لامپ های ال ای دی رنگی تزئین شده و نورپردازی زیبایش آن را تبدیل به یکی از دیدنی ترین جاذبه های شهر زنجان کرده است که باید آن را در محور جنوبی حومه شهر و بر روی زنجان رود در مسیر زنجان به کردستان ببینید.
بد نیست بدانید که زنجان رود یکی از شعب قزل اوزن است که از شهر زنجان می‌گذرد. این رود در زمستان و بهار دارای آب است و در تابستان خشک می‌شود.