یکی از کلیدهای طلایی و ضروری برای رسیدن به موفقیت در زندگی هر کدام از ما اعتماد به نفس می باشد.
اعتماد به نفس احساس ارزشمند بودن می باشد. مسلماً این احساس یک شبه به وجود نمی آید. بلکه حاصل مجموعه ای از تفکرات، احساسات و عواطف و همه تجربه هایی است که هر کدام از ما، در طول زندگی اندوخته ایم. پایه و اساس عزت نفس سالم در ارزیابی صحیح و دقیق از خودمان بنا شده است. اینکه هر کدام از ما چه تصویری از خودمان داریم.و خود را چگونه می بینیم.
1-آیا در شناخت خودمان(خودآگاهی) با خودمان صادق بوده ایم؟
2-آیا یاد گرفته ایم که با خودمان ، یعنی با همه توانایی ها و محدودیت های خودمان زندگی کنیم؟
3-آیا یاد گرفته ایم که خودمان را بی قید و شرط بپذیریم؟
مسلماً زمانی که فرد فرایند خودشناسی را طی می کند متوجه خواهد شد که همه ما به عنوان انسان نقاط قوت و ضعفی داریم و هیچ کسی ابر انسان نیست. نکته مهم این است که در درجه اول خودمان را بپذیریم و در درجه دوم سعی کنیم نقاط قوت خود را ارتقا دهیم و نقاط منفی را اصلاح کنیم.
اعتماد به نفس یعنی ایمان داشتن به اینکه در وجود من نیز همانند سایر افراد توانایی هایی نهفته است که می توانم با تلاش پی در پی این استعداد را از قوه به فعل تبدیل کنم.
افرادی که اعتماد به نفس کافی ندارند و یا اعتماد به نفس کاذب دارند نمی توانند به درستی از امکانات درونی خود بهره برداری کنند. همچنین این افراد وابستگی زیادی به سایرین دارند. کم کم گوشه گیر می شوند و هیچ گاه از مضرات و خطرات فقدان اعتماد به نفس در امان نخواهند بود.
انتقادهای مکرر و منفی بافی: یکی از عوامل مهم در کاهش اعتماد به نفس این است که فرد بیشتر بر روی نقاط منفی خود انگشت می گذارد و نسبت به توانایی های خود نابینا است. انتقادهای مکرر و کوبنده و تکیه کردن تنها بر روی ضعف خودمان حتی قوی ترین انسان ها را از پای در می آورد.