سفرهای هوایی برای خیلی از مسافران با حالت های ناخوشایندی همراه است. چون در این سفرها تغییرات فیزیکی خاصی به بدن شما تحمیل می شود. اگر ناچار به سفر هوایی هستید و از سلامتی تان نگرانی دارید، این نکته ها را بخوانید تا سفر بهتر و ایمن تری داشته باشید.
بیماری DVT یا ترومبوز وریدی عمقی (وجود لخته خون در وریدها) از عوارض مسافرت های طولانی هوایی است و توصیه هایی به این شرح به بیماران ارائه می شود
DVT در شرایطی ایجاد می شود که لخته در عروق عمقی بدن، به خصوص اندام تحتانی تولید شود ؛ این مسئله به تنهایی خطرناک نیست بلکه عوارض آن که شامل آمبولی ریوی (وجود لخته در مسیرهای تنفسی) می شود، می تواند جدا خطرساز باشد.
20 درصد کل جمعیت دنیا از ریسک ابتلا به ایجاد لخته برخوردارند و این میزان در مسافرت های هوایی بیشتر می شود. فاکتورهایی که سبب توسعه DVT می شود عبارتند از : کاهش جریان خون، تغییر در غلظت خون، صدمه و به وجود آمدن تغییرات در دیواره عروق.
عواملی مثل بیماری های قلبی - عروقی، سرطان و تومورهای بدخیم، حاملگی، درمان با استروژن شامل قرص های خوراکی، سن بالای 40 سال، عدم تحرک به مدت طولانی، خشکی بدن به سبب کاهش مایعات، کیفیت هوای کابین و کاهش اکسیژن و فشار در طی سفر نیز، زمینه ساز ایجاد DVT خواهند شد.
علایم بیماری DVT عبارتند از: قرمزی و حساسیت ناحیه مبتلا، تب، گرگرفتگی و انقباض عضلانی، افزایش ضربان قلب، سرفه های ناگهانی و بی مورد، ورم و درد مفاصل.
- در مواقعی که کادر پرواز اجازه می دهند، در طول کابین قدم بزنید.
- اثاثیه خود را در زیر صندلی و جلوی پای خود، به علت کاهش تحرک پاها در هنگام پرواز قرار ندهید.
- سعی کنید در محل فشرده و تنگ نخوابید و ازداروهای خواب آور استفاده نكنید.
- به میزان کافی مایعات بنوشید.
- از نوشیدن مایعات حاوی کافئین خودداری کنید.
- از جوراب های واریس یا قرص های ضد انعقاد یا رقیق کننده خون با مشورت پزشک معالج استفاده نمایید.
هیپوکسی یا کاهش اکسیژن که غالبا در ارتفاعات و در طی سفری هوایی ایجاد می شود، شایع ترین مشکل فیزیولوژیکی است که هنگام مسافرت با هواپیما، دیده می شود.
هیپوکسی زمانی ایجاد می شود که انسان در ارتفاعات بیشتر از هزارپا قرار می گیرد. غالبا پرواز با هواپیما (همه انواع آن)، بیشترین دلیل ایجاد شدن این مشکل فیزیولوژیک است. در ضمن افراد سالم و کسانی که دچار ناراحتی های تنفسی هستند، بطور یکسان در معرض خطر کاهش اکسیژن قرار می گیرند.
اثرات فیزیولوژیک هیپوکسی در افراد سالم، شامل : بد شدن آستانه دید در شب و تغییر در اعمال شناختی (مثل درک مسایل مختلف) است.
بیمارانی که دچار اختلال عملکرد ریه هستند، درمعرض خطر بیشتری برای ابتلا به هیپوکسی قرار دارند به این معنی که علائم در آنها با شدت بیشتری ظاهر می شود.
در بسیاری از هواپیماها، تنظیم فشار داخل کابین، این مشکل را به حداقل می رساند. در ضمن تنظیم نسبت اکسیژن تنفسی در طول مدت پرواز یک تکنیک مفید است. هلی کوپترها معمولا در ارتفاع کمتر از هزار پا پرواز می کنند و بنابراین مشکل هیپوکسی در پروازبا این وسیله به ندرت رخ می دهد.
Jet lag یا عدم تطابق ساعت داخلی بدن، از جمله مشکلاتی است که حین مسافرت با هواپیما ایجاد می شود و خواب و آرامش فرد را دچار اختلال می کند.
به دلیل عدم تطابق بین ساعات کشورهای مختلف و اختلاف زمان، نوعی اختلال روانی موسوم به Jet lag، در مسافران ایجاد می شود که با خود علایمی از قبیل سوء هاضمه، خواب آلودگی، منگی و کاهش فعالیت های مغزی و فیزیکی بدن را به همراه دارد.
این مرکز برای جلوگیری از ایجاد نشانه های این بیماری پیشنهاد می کند، مسافران قبل از سفر، خواب کافی داشته باشند و از خوردن و آشامیدن بیش از حد خودداری کنند. همچنین 24 ساعت قبل از سفر سعی کنند تا ساعت خواب احتمالی در مقصد را تمرین کنند که این، کمک شایانی به تنظیم ساعت فیزیولوژیک بدن آنها در سفر می کند.
استفاده محدود از داروهای خواب آور کوتاه اثر و انجام تمرینات ورزشی و نرمشی به تطابق هرچه بیشتر با برنامه جدید خواب در سفر و تنظیم شرایط بدنی افراد، کمک می کند.