در حاشیه خلیج همیشه فارس و در قلب استان هرمزگان، درست جایی كه نیلی دریا چشم را نوازش می‌كند غیر از خوردن ماهی و غذاهای دریایی باید چه كرد؟ آیا می‌شود جز رفتن به بندر لنگه، كنگ، جاسك و میناب فكر دیگری داشت؟ آیا می‌شود دیدن كاروانسرای بستك، عمارت كلاه فرنگی، معبد هندوها، آب گرم گنو، موزه آب، جنگل حرا، شهر سیبه یا بندرعباس را از یاد برد؟ مگر می‌شود به بندرعباس رفت و از سبد‌ها و حصیرهای بافته شده از برگ نخل چشم پوشید یا چند كیلو مركبات و خرما با خود به خانه نبرد؟
در بندرعباس باید تسلیم شرایط شد. باید تمام طعم‌های ماهی را در آن چشید و آن وقت قضاوت كرد كه آیا می‌شود گفت بندرعباس با تمام زیبایی‌هایش یك‌طرف و غذاهای دریایی‌اش یك طرف؟ در این شهر باید سراغ چند غذا را بگیرید: پلو ماهی، چلو میگو، ماهی سرخ كرده و قلیه ماهی. هر كدام از این غذاها مزه خاص خودش را دارد، طعمی منحصربه‌فرد كه شاید فقط بشود در بندرعباس آن را تجربه كرد؛ اما در بین تمام غذاهای بندرعباسی هیچ كدامشان به اندازه مهیاوه شهرت ندارند.
مهیاوه كه به آن مهیابه، ماهیاوه، مهیوه، مهوه یا موه هم می‌گویند یك نوع غذای آبكی تیره رنگ با طعم‌شور و تند است كه آن را از یك نوع ماهی ریز به نام موتو، متو یا حشینه درست می‌كنند و با نان یا همراه سایر غذاها می‌خورند. درست كردن این غذا خیلی هم زمان‌بر است و اگر هنگام خوردن به زحمتی كه برای تهیه‌اش كشیده شده فكر شود، حتما با اشتهای بیشتری خورده می‌شود.
برای تهیه مهیاوه، ماهی‌های مورد نظر را روی شن و ماسه كنار دریا خشك می‌كنند و بعد از این‌كه حسابی خشك شد آن را می‌كوبند و الك می‌كنند و سپس پودر به دست آمده را با زردچوبه، فلفل و دانه‌ای به نام راز، گشنیز و خردل مخلوط می‌كنند و دوباره می‌كوبند و در مخلوط آب و نمك می‌ریزند و درون شیشه یا خمره مخصوص به مدت 20 تا 30 روز زیر نور و گرمای آفتاب نگهش می‌دارند تا جا بیفتد.
مهیاوه را تقریبا می‌شود در تمام رستوران‌های بندرعباس پیدا كرد، اما هر روز كه نمی‌شود مهیاوه خورد پس می‌توانید كلمبا زیتون یا موفلك برای خودتان سفارش دهید. موفلك غذایی تهیه شده از گندم یا جوی پرك شده است كه همراه پیاز سرخ شده و ماهی بی استخوان خیس شده در نمك و زردچوبه سرو می‌شود.
این غذا را هم می‌شود در بیشتر رستوران‌های بندرعباس پیدا كرد اما اگر واقعا قصد لذت بردن از طعم غذاهای بندری را دارید سری به هتل هرمز و رستوران‌های سنتی داخلش بزنید با این شرط كه برای رسیدن به هتل هرمز راهتان را به سمت خیابان امام خمینی، میدان انقلاب درست به سمت قلب شهر بندرعباس كج كنید.
جنوب ایران که می روید، نمی شود سراغی از سمبوسه و فلافل های کنار خیابانی نگیرید، در حالی که روی پل کارون ایستاده اید هیچ چیز بیشتر از یک سمبوسه چرب و تند اصیل نمی چسبد که از دکه کوچکی در کنار خیابان خریده باشید.
اما اگر قرار نیست سمبوسه بخورید، توصیه می کنیم به یک رستوران محلی در خوزستان، بوشهر یا بندرعباس سری بزنید و قلیه ماهی، پلو شوشتری، ماهی صبور و حریسه، قلیه اسفناج، دمپختک ماهی و انواع خوراک های میگو دار را امتحان کنید.
به عنوان دسر هم می توانید رنگینک خرما و نان پادرازی یا نان چرب بخورید.
ماهی صبور (sobour) شیوه پخت خاصی دارد به همین دلیل، برای همه جنوبی ها خاطره انگیز است. فصل این ماهی بهار است و فصل بهار است و بهترین غذای محلی در روزهای تعطلیل به حساب می آید. ماهی صبور از رودخانه های اطراف آبادان و اروند کنار یعنی کارون و بهمنشیر صید می شود. این ماهی را با سبزیجات مخصوص، سیر و پیاز و ادویه و تمبر هندی می پزند و بسیار خوش طعم و متفاوت است.
در دزفول غذایی به نام صندلی سلطون یا برونی پخته می شود که از خوراک های محلی و معروف این منطقه است. در صندلی سلطون از باقلا، سیر، لیمو عمانی، فلفل و زرد چوبه استفاده می شود.
قلیه ماهی هم که حتما معرف حضورتان هست! قلیه ماهی نوعی خورش است که به جای گوشت قرمز از گوشت ماهی سنگسر یا هامور در آن استفاده می شود و سبزی های آن شامل گشنیز و شنبلیله است.